Libro de la Semajno (1896) 
En la brikjeo - Jozefo Wasniewski
En la brikejo estas libere elŝutebla novelo de Jozefo Wasniewski.
Jozefo Wasniewski. 1859-1897. Polo; ĵurnalisto. Pioniro de Esperanto en Pollando. Kontribuis al "La Esperantisto", "Lingvo Internacia" kaj Fundamenta Krestomatio. Faris vojaĝojn vizitante esperantistojn.
En 1896 lia originala novelo En la brikejo estis premiita en la unua literatura konkurso de "Lingvo Internacia". En 1898 ĝi aperis broŝure ĉe Tümmel, kaj en 1988 ĝi estis reeldonita de Pro Esperanto. En ĝi la aŭtoro prezentas scenojn de malpeza laboro en brikfarejo, kiujn li kontrastigas kaj komparas kun scenoj pri vizitanta posedanto, pri ludantaj infanoj kaj precipe pri la ĉirkaŭa naturo kun diversaj bestetoj. Enhave la ampleksa novelo estas tre interesa kaj malofta en la Esperanta literaturo. Lingve ĝi estas forte stampita de la frua lingvaĵo pro amaso da afiksoj kaj iom da arkaikaĵoj. Ĝi prezentas ankaŭ kelkajn slavismojn kaj gramatikajn trajtojn kiuj eĉ tiuepoke ne estis ĝustaj, sed tiuj makuloj ne ĝenas la legadon.
Vikipedio: https://eo.wikipedia.org/wiki/En_la_brikejo
Vikipedio: https://eo.wikipedia.org/wiki/Jozefo_Wasniewski
Video-diskuto: https://www.youtube.com/watch?v=xWk45pOu5y0
Przemysław Wierzbowski laŭtlegas la novelon: https://www.youtube.com/watch?v=X5Ulpkpdceo
----------
Libro-raporto (AI)
"En la Brikejo" estas novelo de Józef Waśniewski, originale aperinta en 1898. Ĝi prezentas median portreton de la malfacila vivo en brikejo dum varmega somero. La verko majstre uzas naturajn elementojn kiel la pinoj, betuloj, kaj la silenta, varmega atmosfero por krei la etoson de izoleco kaj senmoviĝo.
La rakonto kontrastigas la penegan fizikan laboron de la taglaboristoj, kies vivo ŝajnas tute dediĉita al la argilo kaj al la postulo de ĉiutaga pano, kun la rapida vizito de la bonstata sinjoro heredulo. La laboristoj, laciĝintaj kaj elturmentitaj, estas priskribitaj senpense en la simpleco de l' animo. Eĉ la virino, kiu senŝeligas terpomojn, estas kvazaŭ senviva angula briko en la konstruaĵo de sia familio.
Inter la nudpiedaj infanoj, kies fantazio estas tiel limigita de la brikeja mondo, la veturigista vipo fariĝas la granda, potenca idealo, simbolo de la nealirebla, sorĉa mondo de la heredulo.
La aŭtoro riĉigas la rakonton per komparoj inter la homa vivo en la brikejo kaj la vivo de insektoj kaj amfibioj en la ĉirkaŭaĵo. La formikoj, kiuj harmonie plenumas sian devon, kaj la indiferentaj bufoj, kiuj moviĝas nur pro forta kolero, iĝas speguloj de la homaj moroj, aldonante filozofian dimension al la socia kritiko.
"En la Brikejo" estas pensa legaĵo, kiu per sia simpla sed detala priskribo de la ĉiutaga vivo de la laboristoj kaj iliaj infanoj, kaptas la eternan aŭtunon de la brikeja vivo, kie unu tago estas simila je la alia, kaj la sola konsolo estas la trankvileco de la nokta silento.
----------
Vikipedio: https://eo.wikipedia.org/wiki/Jozefo_Wasniewski
Video-diskuto: https://www.youtube.com/watch?v=xWk45pOu5y0
Przemysław Wierzbowski laŭtlegas la novelon: https://www.youtube.com/watch?v=X5Ulpkpdceo
----------
Libro-raporto (AI)
"En la Brikejo" estas novelo de Józef Waśniewski, originale aperinta en 1898. Ĝi prezentas median portreton de la malfacila vivo en brikejo dum varmega somero. La verko majstre uzas naturajn elementojn kiel la pinoj, betuloj, kaj la silenta, varmega atmosfero por krei la etoson de izoleco kaj senmoviĝo.
La rakonto kontrastigas la penegan fizikan laboron de la taglaboristoj, kies vivo ŝajnas tute dediĉita al la argilo kaj al la postulo de ĉiutaga pano, kun la rapida vizito de la bonstata sinjoro heredulo. La laboristoj, laciĝintaj kaj elturmentitaj, estas priskribitaj senpense en la simpleco de l' animo. Eĉ la virino, kiu senŝeligas terpomojn, estas kvazaŭ senviva angula briko en la konstruaĵo de sia familio.
Inter la nudpiedaj infanoj, kies fantazio estas tiel limigita de la brikeja mondo, la veturigista vipo fariĝas la granda, potenca idealo, simbolo de la nealirebla, sorĉa mondo de la heredulo.
La aŭtoro riĉigas la rakonton per komparoj inter la homa vivo en la brikejo kaj la vivo de insektoj kaj amfibioj en la ĉirkaŭaĵo. La formikoj, kiuj harmonie plenumas sian devon, kaj la indiferentaj bufoj, kiuj moviĝas nur pro forta kolero, iĝas speguloj de la homaj moroj, aldonante filozofian dimension al la socia kritiko.
"En la Brikejo" estas pensa legaĵo, kiu per sia simpla sed detala priskribo de la ĉiutaga vivo de la laboristoj kaj iliaj infanoj, kaptas la eternan aŭtunon de la brikeja vivo, kie unu tago estas simila je la alia, kaj la sola konsolo estas la trankvileco de la nokta silento.
----------